و مى ‏پندارى كه ايشان بيدارند در حالى كه خفته‏ اند و آنها را به پهلوى راست و چپ مى‏ گردانيم و سگشان بر آستانه [غار] دو دست‏ خود را دراز كرده [بود] اگر بر حال آنان اطلاع مى‏ يافتى گريزان روى از آنها برمى ‏تافتى و از [مشاهده] آنها آكنده از بيم مى‏شدى (18)

و اين چنين بيدارشان كرديم تا ميان خود از يكديگر پرسش كنند گوينده ‏اى از آنان گفت چقدر مانده‏ ايد گفتند روزى يا پاره‏ اى از روز را مانده ‏ايم [سرانجام] گفتند پروردگارتان به آنچه مانده‏ ايد داناتر است اينك يكى از خودتان را با اين پول خود به شهر بفرستيد تا ببيند كدام يك از غذاهاى آن پاكيزه‏ تر است و از آن غذايى برايتان بياورد و بايد زيركى به خرج دهد و هيچ كس را از [حال] شما آگاه نگرداند (19)

چرا كه اگر آنان بر شما دست ‏يابند سنگسارتان مى ‏كنند يا شما را به كيش خود بازمى‏ گردانند و در آن صورت هرگز روى رستگارى نخواهيد ديد (20)

و بدين گونه [مردم آن ديار را] بر حالشان آگاه ساختيم تا بدانند كه وعده خدا راست است و [در فرا رسيدن] قيامت هيچ شكى نيست هنگامى كه ميان خود در كارشان با يكديگر نزاع مى‏ كردند پس [عده‏اى] گفتند بر روى آنها ساختمانى بنا كنيد پروردگارشان به [حال] آنان داناتر است [سرانجام] كسانى كه بر كارشان غلبه يافتند گفتند حتما بر ايشان معبدى بنا خواهيم كرد (21)

پدر جان شيطان را مپرست كه شيطان [خداى] رحمان را عصيانگر است (44)

پدر جان من مى ‏ترسم از جانب [خداى] رحمان عذابى به تو رسد و تو يار شيطان باشى (45)

گفت اى ابراهيم آيا تو از خدايان من متنفرى اگر باز نايستى تو را سنگسار خواهم كرد و [برو] براى مدتى طولانى از من دور شو (46)

[ابراهيم] گفت درود بر تو باد به زودى از پروردگارم براى تو آمرزش مى‏ خواهم زيرا او همواره نسبت به من پر مهر بوده است (47)

گفتند اى نوح اگر دست برندارى قطعا از [جمله] سنگسارشدگان خواهى بود (116)

گفت پروردگارا قوم من مرا تكذيب كردند (117)

ميان من و آنان فيصله ده و من و هر كس از مؤمنان را كه با من است نجات بخش (118)

پس او و هر كه را در آن كشتى آكنده با او بود رهانيديم (119)

آنگاه باقى‏ ماندگان را غرق كرديم (120)

قطعا در اين [ماجرا درس] عبرتى بود و[لى] بيشترشان ايمان ‏آورنده نبودند (121)

و در حقيقت پروردگار تو همان شكست‏ ناپذير مهربان است (122)

گفتند پروردگار ما مى‏ داند كه ما واقعا به سوى شما به پيامبرى فرستاده شده ‏ايم (16)

و بر ما [وظيفه‏ اى] جز رسانيدن آشكار [پيام] نيست (17)

پاسخ دادند ما [حضور] شما را به شگون بد گرفته ‏ايم اگر دست برنداريد سنگسارتان مى‏ كنيم و قطعا عذاب دردناكى از ما به شما خواهد رسيد (18)

[رسولان] گفتند شومى شما با خود شماست آيا اگر شما را پند دهند [باز كفر مى‏ورزيد] نه بلكه شما قومى اسرافكاريد (19)